Από το βιβλίο της Ελευθ. Κουρούπη "Χορός, Σώμα, Κίνηση", απ' τις εκδόσεις Νεφέλη, παραθέτουμε τα παρακάτω αποσπάσματα:
" Η σκέψη και οι αισθήσεις συναντώνται σε μια νέα διάσταση, όπου κάθε σταγόνα ιδρώτα, κάθε λύγισμα των μυών, κάθε λαχάνιασμα, γίνονται σύμβολα μιας ιστορίας, που το σώμα μου αναπαράγει την κίνησή της, καθώς η σκέψη μου αγκαλιάζει το νόημά της".
Claude Levi - Strauss
".....Αν ακούσω μια μουσική που με συγκινεί και σηκωθώ να χορέψω, είναι γιατί μου προκαλείται η σχετική διάθεση. Το αντίθετο όμως ισχύει; Χορεύοντας χωρίς διάθεση εξασφαλίζω άραγε την ευχαρίστηση - τη δική μου και του θεατή; Και γιατί;......
"Νιώθω ευφορία μετά από ένα μάθημα χορού, παρότι στην αρχή ήμουν απρόθυμη να το παρακολουθήσω". Είναι κάτι που γνωρίζουν πολύ καλά οι χορευτές. Στην αρχή δεν υπάρχει καμμιά επιθυμία και πόθος, στο τέλος, όμως, νιώθεις πληρότητα και ικανοποίηση....."
".......υπάρχει ένας χώρος, για τον οποίο δεν μπορούμε να μιλήσουμε. Μέρος αυτού του χώρου καλύπτει η κίνηση, γι' αυτό και τα τελευταία χρόνια η χοροθεραπεία έχει ευρύτατη εφαρμογή σε πάρα πολλές περιπτώσεις. Όταν δημιουργείται ένας "συγκινησιακός κόμπος" ή ένας διανοητικός βρόγχος, η κίνηση αναλαμβάνει πολλές φορές το ρόλο της ψυχανάλυσης και απελευθερώνει......"
" .........Οι δημιουργοί όλων των εποχών επιστρέφουν κατά καιρούς στο παρελθόν τους με σεβασμό. Συνειδητοποιούν ότι οι εποχές που έχουν περάσει είναι το έδαφος που λειτουργεί σα λίπασμα και τροφή για την τέχνη τους. Οι μοντέρνοι καλλιτέχνες στις αρχές του αιώνα μας ξαναγύρισαν στους αρχαίους πολιτισμούς και εμπνεύστηκαν από το "αρχαϊκό" και το "πρωτόγονο". Η "αφελής" αλλά δυναμική απλότητα των πρωτόγονων λαών προσέφερε τη ζωντάνια και την αμεσότητα σαν αντίδοτο στο οριακό στυλιζάρισμα και στην απόλίθωση, στην οποία μοιραία περιέρχονταν οι φθαρμένοι από την κατάχρηση κώδικες. Έτσι η πρωτόγονη τέχνη τροφοδότησε και συνεχίζει ακόμα να τροφοδοτεί το μοντέρνο χορό μέχρι σήμερα. Αν η καθημερινή ζωή, έτσι όπως έχει διαμορφωθεί, μας επιβάλλει να κρατάμε κάτω από συνειδητό έλεγχο τις συγκινησιακές μας αντιδράσεις, να ζούμε σ' έναν κόσμο αντικειμενικό, τον οποίο έχουμε απογυμνώσει από ό,τι οι ψυχολόγοι ονομάζουν ψυχική ταύτιση ή "μυστικιστική μέθεξη" , τότε δεν είναι καθόλου τυχαία η επιστροφή σε αρχέγονες και ενστικτώδεις "κινήσεις", κάθε φορά που ο άνθρωπος συνειδητοποιεί πως κάτι αφύσικο συμβαίνει. Κάθε φορά που συνειδητοποιεί την πέτρινη σιωπή του σώματος του.........."
